Reflectie

Tja, zoals toegezegd terugkijken na een week

Het leven wordt voorwaarts geleefd en achterwaarts begrepen schreef ik al eerder. Maar of dat ook al aan de orde is een week na de wandeling. Ik heb het gevoel dat er nog veel een plek moet krijgen. ER is een gezegde dat wanneer de wandeling naar santiago afgerond is, dan begint de trektocht pas... De afgelopen week heb is de wandeling verschillende keren terug gekomen in mijn slaap, niet zozeer als dromen, maar toch als het innestelen van waarnemingen. In de ochtend schreef ik daar dan kernwoorden van op, ongeacht van wat ok de dag daarvoor had opgeschreven. Opmerkelijk dat ik bepaalde zaken meerdere keren heb opgeschreven.

Tegelijkertijd voel ik me zoals ik ergens rond foncabadon schreef, terwijl ik al klimmende stopte, achterom keek naar het dal, en daar de gelijkenis met mijn levensweg zag, met de achteraf wel reproduceerbare keuzes, maar dat betekent niet dat je de overwegingen van toen weer kunt invoelen, en als ik voor me kijk, denk ik mijn pad te zien, maar misschien zal ik over enige tijd constateren dat ik een verkeerde afslag heb genomen, en dat ik dus een stuk terug moet. Dat terugkijken en vooruit kijken mag ik wel meer doen. Daar Kom ik bij de beschouwing van het boek van yalom nog even op terug.

De drie weken in spanje waren een door-lopende vakantie. Natuurlijk was het zo nu en dan inspannend, warm en soms ook zoeken, maar aan het eind van de dag is het elke keer een prachtige dag gebleken. Daarbij is het vrij Ijn, zonder ook maar enige beperking, alleen s’morgens in je schoenen stappen en gewoon kijken waar je ontbijt, wie je ontmoet, en waar je stopt is voor mij een heel mooie manier van tijdsbesteding. Tegelijkertijd is het echt anders dan wandelen hier. Enerzijds zijn hier natuurlijk veel meer alternatieve mogelijkheden voor tijdsbesteding, en de omgeving is meer bekend. Aandacht op de wandeling op zich is wel veranderd. Ook als ik nu de honden uit laat, zie ik meer, laat ik mijn gedachten minder “wegfladderen” naar morgen en gister. Ik voel mijn voeten meer op de grond, de wind mer door mijn haar (of wat daar van over is ;-))

De gesprekken hebben op de camino ook een andere landing dan wanneer je de N70 loopt, veel mensen hebben vragen en twijfel en spreken daar open over. Dat geeft veel nieuwe inzichten en vragen, ook dat is heel passend voor mij.

Nu ik een week thuis ben, valt me op dat ik in spanje veel soberder leefde dan hier. Daar genoot ik van een espresso of een biertje, maar ook van een koel glas water veel meer dan van het veelvoud hier. Dat was ook voor eten het geval. Daarbij was er ook meer aandacht (en daar zit waarschijnlijk ook een deel van het genieten in) voor het eten/drinken. Ik probeer dt nu vast te houden, gebruik minder en besteed er meer aandacht aan. Het is opvallend hoe snel ik weer in de oude gewoonten teugval. Toch merk ik het dan op, en begin ik opnieuw.

Natuurlijk heb ik een maand afstand genomen van werk en huiselijke beslommeringen. Die leiden tot meer focus en aandacht bij bezoek van de kinderen, en de gesprekken thuis. Die rust is prettig, en ik ga proberen dt meer vast te houden. Ik heb de afgelopen week geconstateerd dat er dan minder “klussen” afgerond worden, maar wat ik er voor terug krijg in de zin van verdieping is het zeker waard. Ook hier voor geldt natuurlijk dat vasthouden een vraagstuk van dagelijkse oefening.

In de aanloop naar de wandeling ben ik uit het MT van de directie gestapt, en dat heeft een soort trend breuk opgeleverd. De invulling van mijn werktijd wordt door die stap ingrijpend beïnvloed. Het is interessant om te bekijken wat dat met me doet, en hoe ik daar met de punten die hierboven staan een nieuwe vorm aan kan geven. Daarbij is voor mezelf de kantelen van bieden naar gevraagd worden een belangrijke.

De sociale media en het gebruik daarvan hebben me de afgelopen welen bezig gehouden. Om meer “bereik” te hebben heb ik zowel Facebook, linked in, intenet via waarbenjij.nu en mail gebruikt.
Het valt me op dat Facebook heel vluchtig is, het “liken” van een berichtje maar vooral foto’s is snel gebeurd, maar een meer inhoudelijke reactie komt er maar weinig.

Voor linked in geldt dat in mindere mate. De reacties op het dagboek waren heel interssant, en leidden ook vaak tot meer verdiepende een op een mail contacten. Voor mij (maar ik neem waar dat dat ook voor een aantal anderen geldt) is het soms gemakkelijker om te schrijven wat ik denk dan dat te zeggen. Voor een deel zit dat vast op het gegeven dat je je woorden precies kunt wegen, en nog eens kunt over lezen voordat je ze verzendt (terwijl ik toch het idee heb dat ik een zeer gewogen woordkeus heb) en je kunt ook langer nadenken voordat je reageert op een bericht van de ander. Maar ook het niet (direct) waarnemen van de reactie van de ontvanger helpt me er blijkbaar bij. Beide aspecten zijn interssant en wil ik de komende periode verder uitdiepen. Het zorgvuldig waarnemen van de (nonverbale) reactie van de ander is daarbij zeker iets dat ik nog veder wil ontwikkelen.

Op meerdere plekken in de blogs heb ik gesproken over bidden, en daarmee komt ook de vraag over mijn verhouding tot god aan de orde. Ik heb de laatste week geconstateerd dat gebed een meer bewuste plek in mijn gedrag heeft gekregen. Welke betekenis ik daaraan kan of wil geven, en hoe ik tegen het bestaan van een god aan kijk, en welke betekenis dat voor me heeft ga ik verder onderzoeken.

Muziek en gedichten hebben de afgelopen weken een meer prominente plek in mijn leven gekregen. In de tijd van confusies was het uitgangspunt dat poëzie en verhalen je gevoelsleven verrijken, waardoor je gedragsreportoire toeneemt. Een aantal gedichten heeft me geraakt, en wentelen zich nog in mijn binnenste, op twee plekken werd in geconfronteerd met publiek optreden van een zangeres die me tot tranen toe raakte. Het stuk “be” uit jonathan livingstone seagull door neil diamond, had ik me voorgenomen te horen op finisterre, dat heb ik ook gedaan, en dat leverde een diep indringende belevenis.

De tekst wil ik jullie niet onthouden

Lost
On a painted sky
Where the clouds are hung
For the poet's eye
You may find him
If you may find him
There
On a distant shore
By the wings of dreams
Through an open door
You may know him
If you may
Be
As a page that aches for words
Which speaks on a theme that's timeless
While the Sun God will make for your day
Sing
As a song in search of a voice that is silent
And the one God will make for your way
And we dance
To a whispered voice
Overheard by the sould
Undertook by the heart
And you may know it
If you may know it
While the sand
Would become the stone
Which begat…
Die aandacht voor muziek en gedichten wil ik vast houden.

Het boek van yalom, dat ik een aantal keren aanhaalde heeft waardevolle input betekend. Voor de komende periode heb ik feitelijk al een heel leeslijstje, maar daarnaast is het overdenken van “waar het kruisje staat op mijn levenslijn”, en het beschouwen van die plek een punt van aandacht. Waardoor er wijzigingen kunnen ontstaan als gevolg van die reflectie.

Daarmee is het bovenstaande zoals altijd bij mij weer heel veel. Dus als laatste reflectie nu, dat ik niet te hard voor mezelf zal zijn, om dat weer allemaal “af te dwingen”, het mag gaan zoals het gaat. Ik ben benieuwd waar het me brengt.

War child heeft in totaal bijna 1500 euro aan donaties gekregen. Dat is heel mooi voor een dergelijke doel. Hoewel ik de oorlog niet heb meegemaakt, was die door de ervaringen van mijn ouders wel een reëel onderdeel van mijn gezin van herkomst, en heeft een indringende betekenis gehad op mijn vorming en gedrag. Als kind de oorlog meemaken, moet dan wel heel erg zijn. DANK allen voor jullie bijdragen, maar ook voor jullie vragen, opmerkingen, mails, reacties op facebook en linked in, toegestuurde gedichten en alles wat ik waardeer maar nu niet noem. DANKJEWEL

In villafranca del bierzo kwam ik een gedichtje tegen, dat lijkt me mooi om mee af te sluiten:

May the road rise up to meet you
May the wind always be at your back
May the sun shine warm upon your face
And rains fall soft upon your fields
And untill we meet again
May God hold you in the palm of his hand

Peter